Miasto 44...

Hej! Wczoraj z moją klasą (i w sumie nie tylko) byliśmy w kinie na filmie Miasto 44. Zapewne słyszeliście o nim, bo niedawno swoją premierę i w sumie stał się dość popularny. Jakie są moje wrażenia? W sumie spodziewałam się czegoś lepszego. Kamienie na szaniec były według mnie o wiele lepsze, ale Miasto 44 bardziej realistyczne. Z pewnością to zasługa efektów specjalnych, których było naprawdę mnóstwo. To z chyba sprawiło że film nie podobał mi się tak bardzo. Jednak- film wojenny, więc co tu się temu dziwić. Chyba nie dało się tego obejść. :)

Film "Miasto 44" to opowieść o młodych Polakach, którym przyszło wchodzić w dorosłość w okrutnych realiach okupacji. Mimo to są pełni życia, namiętni, niecierpliwi. Żyją tak, jakby każdy dzień miał okazać się tym ostatnim. Nie wynika to jednak z nadmiernej brawury czy młodzieńczej lekkomyślności - taka postawa jest czymś naturalnym w otaczającej ich rzeczywistości, kiedy śmierć grozi na każdym kroku. Warszawa, lato 1944. Stefan (Józef Pawłowski) opiekuje się matką i młodszym bratem. Przejął obowiązki głowy rodziny po tym, jak ojciec - oficer Wojska Polskiego - zginął w kampanii wrześniowej w 1939 roku. Pracuje w fabryce Wedla, z coraz większym trudem znosząc upokorzenia ze strony Niemców. Marzy o chwili, kiedy będzie mógł im za wszystko odpłacić i spełnić obowiązek wobec Ojczyzny. Obiecał matce, że nie zaangażuje się w działalność ruchu oporu, jednak - kiedy tylko nadarza się okazja - wstępuje w szeregi Armii Krajowej. Do konspiracji wciąga go Kama (Anna Próchniak), sąsiadka z kamienicy na warszawskiej Woli, z którą przyjaźni się od dziecka. Dziewczyna skrycie kocha się w Stefanie, mając nadzieję, że po wojnie będą razem. Ale to za sprawą spotkania z subtelną i wrażliwą Biedronką (Zofia Wichłacz) Stefan zazna smaku pierwszej, młodzieńczej miłości. Jednak Stefanowi i Biedronce nie jest dane zbyt długo cieszyć się wzajemnym zauroczeniem.

A Wy oglądaliście? Jakie są Wasze wrażenia?